اولین مسافرت آرمیتایی

بالاخره این خانم کوچولوی ما که روزبه روز داره شیطون تر و وروجک تر از قبل میشه به من اجازه داد تا بشینم پای کامپیوتر و بعد از گذشت 3-2 هفته خاطره اولین سفرشو ثبت کنم. (هرچند که همین الان هم به صندلیم آویزون شده و داره نق میزنه).

 بعد از مدتها کلنجار رفتن با خودمون سر اینکه آیا میتونیم آرمیتا رو ببریم سفر یانه؟ بالاخره در تاریخ شنبه 14 خرداد 90 دل به دریا زدیم و بارو بندیلمون رو جمع کردیمو زدیم به دل جاده.البته بعداز فراهم کردن تمامی امکانات و وسائل آسایش و راحتی شازده خانم. بخصوص صندلی ماشین که واقعا به درد بخور و ضروریه و کمک بزرگی واسه من بود چون دیگه نیاز نبود توی مسیر بغلش کنم و بیارمش جلو. هرچندکه گاهی وقتاهم حوصلش سر میرفت و نق میزد و حاضر نبود بشینه روش و مجبور بودم برم عقب کنارش بشینم و باهاش بازی کنم.

مسافرت با ماشین شخصی با وجود خستگی، مزیتهای زیادی داره. اول اینکه میشه تمام وسائل مورد نیازمون رو  با خودمون ببریم. بخصوص با وجود یه بچه که کلی احتیاجات داره. ماشین ماهم تقریبا پر شده بود از وسائل خانمی.

دوم اینکه: هرجا که نیاز باشه میشه توقف کرد و پیاده شد. که بازم باوجود یه بچه لازمه و مرتب باید پیاده بشید و .......

خلاصه اینکه یه ٣ روزی همدان بودیم و ١ روز هم کرمانشاه و خسته و کوفته برگشتیم و به این نتیجه رسیدیم که فعلا تا وقتی آرمیتا کوچیکه مسافرت تعطییییییییییییییییییییییییییییییل.

البته خالی از لطف نبود و تجربه خوبی برامون بود و خیلی هم خوش گذشت ولی خب در درجه اول به خود بچه سخت میگذره . بچه ها به یه محیط آروم و امن نیاز دارن و از رفت و آمد زیاد و دائم در حرکت بودن و اینجا و اونجا رفتن خوششون نمیاد.

آرمیتا توی این مدت خیلی خسته شد و حسابی از اشتها افتاد. منم نمیتونستم مثل خونه بهش رسیدگی کنم و از این بابت خیلی ناراحت بودم ولی کلا خداروشکر سفر خوبی بود و خیلی اذیت نکرد و مثل خیلی بچه ها که بد مسافرتن و آب و هوای جای دیگه بهشون نمیسازه نبود.البتتتتتتتته بازم باید به خودمون دستمریزاد بگیم کهههههههههههههههههه: تمهیدات لازم رو اندیشیده و کلی آب جوشیده و آب معدنی از شهر خودمون برده بودیم.

خلاصه اینکه واسه شروع خوب بود و کلی تجربه کسب کردیم. 

وامااااااااااااااااااااا چندتا از عکسای آرمیتا در سفر: